Parę wierszy zimowych

Za mostem

Za mostem mgły ciemno-siwe

Za mostem granatowe tumany 

W ciszę nocy zasłuchany
Łapię konia grzywę

Za mostem ścieżek  splątane
Za mostem nie wiadomo
Za mostem przeznaczenia drzwi
Cofnąć zakazane

Gdzie  te drogi ?

Daleko, daleko

Przez z atramentem mleko

Gdzie poniosą nogi

Orzeł 

                      Krąży wysoko w mroźnym słońcu

           Władca nieba nad górami

              Potężne skrzydła rozpostarł

 Ponad lasy jodłowe

  Ponad buki i jawory

               Wyżej najwyższych szczytów

Okiem drapieżnik

Pola lustruje

    Bez namiętności

 I bez miłości

 Bez gniewu

 I bez litości

Spada jak kamień 

 Jak piorun

Łagodnie szarpie

Spokojnie rozrywa

 ciało brata  zająca

Bez gniewu

I bez litości

Król ptaków

A ptak królów

  O i tak właśnie się to robi. Trochę z głowy, trochę ze szkicu. Rzemiosło przede wszystkim. Dobrze robotę zrobić. A co miałem na myśli ? Dną są co najmniej trzy. Jak to w tym rzemiośle - dobrze jak daje wielość możliwości interpretacji.